แฟนนอกใจเรื่องเดียวไม่พอแต่มาทำมารยาทที่ไม่ดีต่อแม่เรา

ขอพื้นที่ในการระบายหน่อยนะคะ เราคบกับแฟนคนนี้มาประมาณ1ปี3เดือนแล้ว เรียนที่เดียวกันเราห่างกัน7ปีเค้าอยู่ป.ตรีแต่เราอยู่ม.4ที่ผ่านมาเค้าดูแลเราดีทุกอย่าง คอยเอาใจใส่ ฯล แต่พอหลังๆมาเราย้ายรร.ต้องมาเรียนใกล้บ้านด้วยปัญหาหลายๆอย่างแล้วเราก็ห่างกันตอนนั้นถึงจะห่างกันยังไงเค้าก็ติดต่อเรามาตลอดไม่เคยทิ้งรับฟังเราทุกอย่าง แต่พอเดือนพฤศจิกาเค้าก็ต้องไปฝึดสอนตามโรงเรียนเราก็คุยกันมาตลอดเค้าบอกเราว่าเค้าจะทำทุกอย่างเพื่อนอนาคตของเราตอนที่เค้าว่างเราเลยแนะนำเค้าให้พ่อแม่รู้จักแต่พ่อแม่ของเราก็ยอมรับได้เพราะเรารักใครพ่อแม่ก็รักกับเราด้วยคือเค้ากับคนง่ายแล้วเค้าก็เข้ากับพ่อแม่เราดีจากนั้นมาพ่อแม่เราและพ่อแม่เค้าก็รู้ว่าเราคบกันตอนนั้นเป็นอะไรที่ดีมากคือมันชัดเจนพอเดือนมีนาเค้าเริ่มยุ่งกับงานแล้วก็ต้องสอบเราก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะเราอยู่ห่างกันเค้าอยู่ศาลายาเราอยู่บางเขน แล้วเราก็ยังไม่ได้ทำงานยังขอเงินพ่อแม่ก็ช่วยอะไรเค้าไม่ได้มากได้แต่คุยไลน์แล้วก็คุยโทรศัพท์ให้กำลังใจเค้า เค้าบอกให้เราทนกับเค้ารอเค้าก่อนเค้าจะสร้างอนาคตกับเรา้ราก็เชื่อคำนั้นมาตลอดแต่เราทนคิดถึงไม่ไหวเพราะไม่เจอกันเป็นเดือน วันที่12เมษาที่ผ่านมาเลยไปทำความสะอาดห้องเค้าแล้วก็รอเค้าอยู่ที่ห้อง กว่าเค้าจะกลับมาก็ตี5ค่ะทำงานถ่ายละคร พอเค้าเห็นเราในห้องก็เหมือนดีใจแล้วก็กอดเราค่ะคืนนั้นเราก็โอเคกันดีแต่พอเข้าวันที่13เมษาเราตื่นมาแต่เค้ายังนอนอยู่เราเลยเปิดโทรสับเค้าดูในไลน์เพราะปกติเจอกันเราก็จะเป็นคนคอยดูโทรสับเค้าตลอดแต่ก็ไม่มีอะไรแต่ครั้งนี้..ตอนที่เห็นเราหน้าชาเลยค่ะแบบอึ้ง..ทำไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้จนเค้าตื่นแล้วเราก็เอาแชทให้เค้าดูว่ามันคืออะไรเค้าบอกว่าเค้าไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้ากันแค่ตอนนั้นเพื่อนมันเล่นกันก็แค่คุยๆไป เป็นคำตอบที่อึ้งไปอีกค่ะ แล้วเค้าคุยกันเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกับเราหยอดกับผญ.ทุกอย่างโทรคุยกันถ่ายรูปให้กัน แต่เราที่รอเค้าเค้าบอกว่าเค้าไม่มีเน็ตเน็ตโดนตัดโทรออกไม่ได้แต่กับผญ.คนนี้ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันโทรหากันทักปลุกกันทุกวันๆทำไรไม่ถูกเลยค่ะในสมองมีคำพูดเต็มไปหมดแต่พูดไม่ออก เราเลยขอเลิกแต่เค้าก็ไม่ยอม เค้าก็บอกว่าแค่อารมณ์ชั่ววูปที่สนุกกับเพื่อนเฉยๆเค้าไม่ได้คิดอะไรเค้ารักเราคนเดียวแต่ที่เค้าคุยกับผญ.คนนั่นทั้งขอเป็นแฟนทั้งบอกรักทั้งบอกคิดถึง ได้แต่ร้องไห้อย่างเดียวค่ะตอนนั้นอยากกลับบ้านแต่เค้าไม่ยอมให้เราไปเราก็คุยกันปรับความเข้าใจกันแต่เค้าเป็นคนทำเราเป็นคนโดนทำมันรับไม่ได้จริงๆค่ะที่จะให้โอกาสเพราะเวลาเราถามเค้าว่าถ้าเบื่อกันหรือเป็นไรให้บอกถ้าเจอคนที่เข้าใจกว่าให้บอกแต่อันนี้คือเรามาเจอเองต่อหน้าต่อตาเค้าก็ขอโทษเหมือนที่ผช.ทุกคนขอโทษกับผญ.แหละค่ะและก็ขอโอกาสแบบบอกว่าจะปรับปรุงตัวเองให้ดีกว่สเดิมจะไม่ทำอีกตอนนั้นเรารักเค้ามากค่ะรักมากแต่กลัวไปหมดทุกอย่างทั้งระแวง แต่เชื่อใจอีกรอบค่ะเลยให้โอกาสพอเช้าต่อมาแม่เรามารับเรากลับบ้านแล้วก็ไปกินข้าวด้วยกันแฟนก็ไปด้วยแล้วตอนนั้นเราไม่โอเคหรอกค่ะกับเรื่องที่ผ่านมาพยายามทำใจแล้วลืมมัน พอขึ้นรถที่จะไปกินข้าวด้วยกันเราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วตอนนั้นแม่ก็อยู่ด้วยเค้าถามว่าเราเป็นอะไรแต่เราว่าไม่ได้เป็นแล้วเค้าก็ถามแบบนี้ว่าเป็นอะไรเรื่อยคยั่นคยอให้ตอบมากค่ะแล้วตอนนั้นคนเยอะแม่เราบอกให้เค้าเงียบก่อนแต่เค้าไม่ยอมหยุดทั้งดึงหน้า ชักสีหน้า ไม่พอใจโมโหเต็มที่มากค่ะ ตอนนั้นเราหันหลังเราไม่เห็นแต่แม่เป็นคนบอกแล้วคำพูดของเค้าเค้าพูดใส่เราว่าเป็น ไรนักหนาวะทั้งที่แม่อยู่ด้วยแล้วก็อยู่บนรถคือตอนนั้นสงสารแม่มากค่ะอึดอัดมากอยากจะกลับบ้านเร็วๆแต่พอกินเสร็จพอเค้าอารมเย็นลงเค้าก็มาขอโทษเรากับแม่ เราควรเอาไงดีต่อคะสับสนมากมาติดกัน2เรื่องเลยช่วยตอบกันด้วยนะคะ🙏🏻